Midden in de nacht word ik natuurlijk weer wakker om te sassen. Met de nodige ervaring en precisie ging dit nu uitstekend. Om half 8 worden we beide wakker, zetten we koffie en checken onze telefoons. Bas schrikt en reageert paniekerig dat hij een mail heeft ontvangen van de Ferry company. Onze vertrektijd is gewijzigd van kwart voor 10 vanavond naar kwart voor 12 vanmiddag. Het mailtje is van gisterenavond laat en hebben we niet meer gezien. Lekker handig dit, we kunnen nooit meer op tijd zijn omdat het nog ruim 4 uur rijden is. Jammer ook, want deze tijd had ons veel beter gepast. Bellen dus met de company maar deze is nog niet open. Bas raakt gestrest van dit soort dingen. Gelukkig kan ik hem altijd kalmeren en lossen we het wel op. One way or another! Om 8.51 uur rijden we weg, stoppen strak om 9 uur langs de snelweg op een parkeerplaats en ik ga bellen. Het blijkt helemaal geen issue te zijn en probleemloos worden we weer terug gezet op kwart voor 10 vanavond. Gelukkig! Rust in de tent! 

Nu op zoek naar de dichtstbijzijnde action voor de koekenpan. We rijden een klein centrum in en kunnen met gemak de Van kwijt. Wat goed van ons, dat we toch niet voor een grotere Van gegaan zijn. We shoppen bij de action, smeren een broodje en genieten daarvan buiten in het zonnetje op een muurtje terwijl we naar de mensen kijken. Om kwart voor 11 rijden we dan echt weer door. 

11.16 uur komen we aan bij de grens naar Denemarken. We vragen ons bij voorbaat al af wat we hier weer zullen gaan beleven. Ipv gewoon door rijden worden we eruit gepikt. Oh oh! In tegenstelling tot wat we verwachtte gaat het allemaal prima. De douanier zegt dat er op dit moment veel Nederlanders naar Noorwegen gaan en ik moet onze ferry tickets laten zien. Vervolgens gaat hij kletsen over vissen in Noorwegen en hoe lekker dat op de bbq is. Met een nieuw recept op zak mogen we vertrekken. Appeltje eitje. 

Terwijl we over de snelweg rijden, zeg ik tegen Bas dat ik wel ff will stoppen voor een bakkie koffie. Ipv langs de snelweg gaan staan, kijk ik in de app of er ergens iets in de buurt is dat net ff een stukje gezelliger is. De app meldt dat er op 9 min afstand een strandje is en we rijden er heen. De app heeft niet gelogen. Het is een klein maar liefelijk strandje strak bij de brug waar we net overheen zijn gereden. Een kiosk met picknicktafels, volley veldje en bankjes aan het strandje maken het plaatje compleet. Ook dit is weer een gratis overnachtingsplaats. Echt bizar om te zien dat je gratis op veel mooiere plaatsen kan staan dan op campings. Moet je natuurlijk wel zelfvoorzienend zijn. In theorie hadden we bedacht dat we met onze voorzieningen een dag of 4 in het wild zouden kunnen staan. We zitten nu op dag 3 en we hebben nog niet op de helft van ons stroomverbruik gezeten. We hebben nog water genoeg en ons toilet is pas 4x gebruikt. Met de oliecheck bleek er nog geen druppel verdwenen te zijn. Dat is erg fijn om te weten. Ff na tweeën gaan we de weg weer op. 

Als we even later een pitstop maken omdat we verbrand rubber ruiken (kwam gelukkig niet van ons af) zien we dat ik het fluitketeltje met water op het gasfornuis heb laten staan. Hij was nog niet eens verschoven. Conclusie: stabiele Van! Overigens heb ik hem toch nu maar opgeruimd. 

Rond half 5 krijgen we trek en zoeken we weer een mooie plek uit. Het is in het bos en we gaan een dirt road op. Dat betekent kuilen, zand, stenen enz. We stuiteren alle kanten op maar de vering doet het goed. Niets valt om! Als we bij het plekje aan komen is de parkeer plek in het bos en 3 minuten lopen naar het water. De plek ligt in de schaduw en dat is echt te fris. Mooi plekje maar toch gaan we op zoek naar een andere. Het wordt een plek aan het water met klein piertje met bootjes, en picknicktafel en boven alles, zon! Bas kookt voor het eerst in de Van en het ziet er fantastisch uit. Zowel het feit dat hij staat te koken als dat wat we op het bord krijgen. Genietend van het uitzicht op en over het water naar de mooie huizen aan de overkant, eten we gezellig in het zonnetje. De afwas is voor mij omdat Bas gekookt heeft, een regel die we thuis ook hanteren. Nu klinkt het tot nu toe allemaal idyllisch maar de afwas doen zonder doorlopend stromend warm water blijft gewoon kut. Ook als je prachtig uitzicht hebt. Met glassex kom je overigens een heel eind. Een gebruik die we hebben overgehouden aan onze eerste vakantie in Amerika. We drinken koffie na, poedelen met de voetjes in het zoute water van de Oostzee terwijl we met de ogen dicht van de zon genieten (wel met inmiddels een lange broek en trui aan). Gek eigenijk, heb ik bizar dure maar mooie bekers bij het servies gekocht en waar drinken we uit? Uit bekers van de action en xenos, beide 99 cent. Ff na half 7 gaan we weer rijden. 

De snelweg is echt niks aan. Gewoon weer akkers over glooiende heuvels. That's it. Om 10 voor 8 komen we bij de haven. Er staat een lange rij met keigave vans. Bas constateert dat wij toch echt de coolste banden en velgen hebben. Er komt van alles langs ons rijden wanneer het van de boot komt. Wat een verzameling, van gave campers en vans. Van oud tot nieuw, zelfmade tot fabrieks, zelf geverfd of gewrapt. 

20.55 gaan we aan boord. In de tussentijd hebben we gezellig met mariel gefacetimed. Prima manier om de tijd door te komen. De boot is enorm. Dat wisten we natuurlijk al van onze eerdere trip naar Zweden maar het blijft indrukwekkend. Als je ziet hoeveel vrachtwagens, campers en auto's naar binnen rijden is het een wonder dat het kan drijven. Binnen heb je winkels, cabines, lounges, casino's en barren. Buiten is het erg winderig en flink fris. We komen er alleen maar om een eerste foto te schieten en snel een peuk te roken. Best raar maar iedereen gaat vanuit het autodeck naar boven met mondkapjes op en zodra ze binnen zijn doen ze hem allemaal af. De plaatsen zijn wel ver genoeg uit elkaar en overal staan sanitizers. Nu is het de komende 3 en half uur uitzitten tot we in Noorwegen zijn. Niet echt fijn, ik ben namelijk doodmoe en van wachten word ik niet echt wakkerder. Maar tis niet anders. 

Ons tijd op de ferry is natuurlijk verre van ideaal en toch is het best druk aan boord. Het bijzondere is dat je je in het dagelijks leven fatsoenlijk probeert te gedragen maar, net als op een vliegveld, als mensen lang moeten wachten is al het schaamtegevoel ineens verdwenen. Men hangt op stoelen, ligt op banken, zitten en liggen op de vloer, mond open, ogen dicht, met en zonder gesnurk, dekbedden en kussens in het trappenhuis. En niemand vindt het raar. Iedereen zit namelijk, nu ff letterlijk, in het zelfde schuitje. Gek toch? Ik bedoel, stel je voor dat men dat gewoon in de stadsbus zou doen. Dan verklaren we ze voor gek en vinden we het schaamteloos!! 

Trouwens ik hoop dat nu niemand op internet gaat. Het netwerk schakelt namelijk over op maritiem netwerk. Dat gaat hele dikke knaakjes kosten als je dat gebruikt. Onze telefoons staan dus gewoon op vliegtuig modus. Bas bedenkt een spelletje: we gaan mooie mensen kijken, zegt hij, kijkt om zich heen en roept direct: mislukt! Ik bedenk ook een spelletje: laten we gaan snacken! Dat lukt wel en we scoren wat lekkers. Niet omdat we honger hebben hoor, maar omdat we ons vervelen. Weetje wat ook zo raar is? Dat wat mensen allemaal tax free kopen. Ik heb het dan niet over sigaretten of parfum maar over complete trayen met Cola of caprisonne, over diepvries vlees en zakken ongebakken friet. Ze lopen met 4 of 5 diepvries tassen de boot over. Of met die karren op wieltjes waar bejaarden mee winkelen. Fucking bizar. Om niet geheel schijnheilig te doen, Bas kocht tax free een Adidas petje en een hele ossehaas. 

Om 5 over half 2 rijden we van de boot af. Het plekje dat we hebben uitgezocht is nog 40 min verderop. Geen idee of er plek is maar dat zien we vanzelf. We rijden in het pikkedonker op een smalle weg geflankeerd door rotswanden en hoge dennenbomen. Bult op, bult af, slinger naar links en weer naar rechts. Het is best eng zo. We kunnen hier niet harder dan 40kmpu. Ben als de dood dat we een hert raken ofzo. Niet vanwege dat hert hoor, maar vanwege onze Van. Als we nu panne krijgen, vindt niemand ons ooit terug. Wie heeft dit plekje in hemelsnaam uitgezocht? Oh shit, dat was ik! Ineens bedenk ik dat ik Polarsteps aan moet houden. Die houdt via gps precies bij waar we rijden. Slim van me, dan kunnen ze ons terug vinden. 

We komen veilig aan op onze bestemming en zijn alleen. Voor wat we in het donker kunnen zien is het weer een prachtplaats. De maan weerkaatst in het meer en verlicht ons waar nodig. Stoom stijgt op boven het water en als een sluier wordt deze zachtjes over het meer getrokken. We zijn verheugd maar keikapot en na het maken van wat foto's gaan we uitgeput ons bed in. 

Lis