5 over tien worden we wakker en 10 minuten later zitten we aan de koffie op een bankje bij het meer in de zon. We zijn wel eens slechter wakker geworden zeg maar. We maken een korte hike door het bos langs het meer. Het is een beste klim. We rusten wat aan de waterkant terwijl we met stenen scheren in het water. Her en der zien we mierenhopen van wel een meter hoog en een meter breed. Ook zien we grote pootafdrukken on de grond. Als ik aan Bas vraag van welk dier ze kunnen zijn, zegt hij doodleuk beren. Beren?!? Dat will ik even zeker weten en ga ik straks googlen. Na de hike gaan we een stukje rijden en zoeken een centrum op. Ik hoop ergens een buiten douche te kunnen kopen. Mis het wassen van mijn haar. Natuurlijk kunnen we daarvoor op een camping gaan staan maar we vinden het wildkamperen veel te leuk dus als dat te voorkomen is dan graag. De terugweg uit de middle of know where lijkt met daglicht ineens helemaal niet spannend meer.

In Vennesla vinden we een sportwinkel maar die heeft niet wat we willen. Als we geen douche kunnen scoren is biologische shampoo ook nog wat. Dan gaan we wel in een meer staan. We rijden weer verder. Bij de volgende kampeer winkel is het uitverkocht. We zijn er voor vandaag weer ff klaar mee en gaan op zoek naar een mooi plekje om te ontbijten/lunchen. Het wordt gewoon een plekje langs de weg maar wel met uitzicht over het water. 

Ik denk dat ik Noorwegen nu al mooier vind dan Zweden. Het is hier net allemaal wat ruiger. Meer rots en bos en akkers hebben we nog helemaal niet gezien. De taal is niet te snappen en niet iedereen kent Engels. Maar ach, met handen en voeten kom je een eind.

Er is hier zoveel moois dat ik foto's blijf maken en realiseer me dat ze straks allemaal op elkaar gaan lijken en dan gaat het misschien vervelen. Meteen gooi ik maar een selectie weg. Het landschap is groen! Bossen, dennenbomen, sparren en langs de kant van de wegen veel wilde bloemen in mooie kleuren. In veel meren drijven waterlelies. De huisjes in bosrijk gebied zijn voornamelijk roodbruin met witte kozijnen en van hout. In de dorpjes veel witte houten huisjes. In de stad gewoon stenen huizen. De wegen zijn goed geasfalteerd. De rotswanden langs de wegen zijn vaak erg stijl. Her en der zie je ze glimmen omdat er dan water uitloopt. We rijden op dit moment een prachtige route maar hij slingert enorm. Mijn maag vind het niet altijd grappig. Het rijdt ook erg traag. Overigens heb ik het van de beren gegoogled maar de kans is heel klein dat we er één tegenkomen. Met het oog op wildkamperen vind ik dat helemaal niet erg.

Kilometers hebben we inmiddels 40,50 en 60 kmpu gereden. We zijn er gaar van. Prachtig om te zien, maar op deze manier komen we niet echt ver in Noorwegen. Dat gaan we morgen in elk geval anders doen. Wauw. We hebben zojuist het eerste wildlife gespot. Er strak een eekhoorn de weg over. Grappig. En weer door met de slingerweg. We zitten dan weer hoog in de bergen met oren die ploppen en de ramen dicht omdat het zo fris is en dan weer laag met de ramen open. Pas rond de klok van 6 zijn we weer in de bewoonde wereld. Heel fijn. Nu ff het gas erop.

We hebben geen zin meer om te rijden en ik wil graag douchen. We schieten een camping op. De sta plaats voor 1 nacht is 20 euro. Niet duur voor een camping maar wel duur voor een douche. En dan is de plek niet eens mooi. Ga ik dus niet doen. Us bin zuunig! Maar voordat we weer weg rijden wij ik eerst nog koffie. Ik gooi de kokende koffie in mijn plastic beker van de action en wat denk je? De beker begint te smelten en krimpt in elkaar. Ho wacht eens even, als ik hem nu in de houder voor in de cabine zet, dan gaat ie eindelijk passen. Zo gezegd zo gedaan. De beker is niet meer perfect van model maar past nu wel goed. We gaan de weg weer op.

We vinden een stukje verderop weer een leuk plekje. Het is wederom direct aan het water. Picknicktafels, mooi uitzicht, steigertje en als hoogtepunt een schone wc met alles erop en eraan. Behalve een douche. Dat is nou jammer. Bas gaat koken, jammer dat de ossehaas nog bevroren is. Als je heel positief wil denken nu, dan is het wel dat de nog steeds bevroren ossehaas een teken is dat onze koelkast prima koelt. We eten toch nog buiten, zij het met de jas aan. Echt lang volhouden doe ik het echter niet, want door het rillen van de kou valt het eten van mijn vork. Lekker naar binnen en de verwarming aan. We hebben Franse overburen en de buurman wil gaan vissen, we wensen hem succes en dat zal hij nodig hebben met dit weer. 20 minuten later is hij terug. Mr en Ms McGyver blijven ook slapen en dat doen ze in een Kia. Hoe? Geen idee. Mr McGyver poest ff zijn tanden met water uit het meer een Ms McGyver gaat hout sprokkelen. Hierna zitten ze gezellig te rillen bij het kleine schamele vuurtje. Ze hebben een koekenpan gevonden en we vragen ons af hoe ze gaan koken. Wij kijken geamuseerd toe tot we de gordijnen dicht doen omdat het donkerder wordt en zij dan inkijk bij ons hebben. Dat kan natuurlijk niet. Aan de andere kant van ons gaat een caravan staan waar we geen last van hebben.

Aan het einde van de avond gaat het flink regenen en waait het hard. De Van wiebelt er van. We teuten beide op onze telefoons terwijl de regen op het dak tikt. Ik denk ineens aan Mr en Ms McGyver. En dat denken is alweer voorbij.

Blog uppen en lekker naar bed. 

Waarschijnlijk tot morgen. Lis