Kwart over 8 draai ik me even om, zie de zon schijnen en kruip direct het bed uit. Koffie drinken we zittend in korte broek en tshirt op een rotsblok en op het dikke mos in de zon. We staren over het strakke meer heen. Geen rimpeltje in het water te zien tenzij een vis zich laat zien. De bomen en wolken spiegelen als nooit te voren in het glas heldere water. Gosh. Wat een droom zeg! De Noorse buren zijn hun camper niet meer uitgenomen, daarentegen kwam er een leuk Duits koppel met een kano op het dak van de auto, bij ons staan. Het is hun droom om zelf een campervan te bouwen en Bas heeft hem een uitgebreide tour. Ik klets gezellig met zijn vrouw terwijl we samen een sigaretje roken bij het water. Een uurtje later, zo rond 10 uur gaan we de weg weer op.

Het dal ziet er met zon weer heel anders uit dan met regen of bewolking. Zo heeft het steeds weer een andere beleving. Ik weet zeker dat we terug gaan komen in Noorwegen. Ten eerste omdat we veel te kort de tijd hebben om alles te zien en ten tweede omdat je nu al favo plaatsen hebt waar je langer en vaker wil komen dan 1 dag.

Om van de hak op de tak te springen. Ik wil weer een douche hebben! Nog steeds hoop ik vurig dat het warm genoeg wordt om gewoon in een meer te kunnen badderen, zo niet dan moeten we een camping pakken en daar zitten we beide echt niet op te wachten.

Via de ferry komen we in Alesund. Het is een enorm toeristische stad maar aangezien het zondag is, zijn de winkels dicht en zullen er weinig toeristen zijn gokken we. Via de app vinden we een gratis parkeerplaats 3 km buiten de stad. In de stad kost parkeren 3,30 euro per half uur. Gaan we echt niet doen dus. We trekken de elektrische stepjes uit de Van en sjezen naar de stad. Geniaal bedacht om dit zo te doen. Wel moeten we zo nu en dan even mee steppen want veel straten zijn erg steil. We voelen het in onze bovenbenen en dat terwijl die nog niet helemaal bekomen zijn van de hike. In de stad blijkt dat we helemaal gelijk hebben vwb de hoeveelheid toeristen. Shoppen kwamen we niet voor en dus slenteren we er op los. Ålesund heeft een schitterende ligging op meerdere eilandjes in de Atlantische Oceaan, en staat bekend voor haar architectuur in Art Nouveaustijl. Tevens is het een startpunt voor veel activiteiten. Art nouveau en activiteit staat niet op onze agenda. We lopen lekker in het zonnetje door de haven, kijken bootjes en mensen, wandelen door de lege winkelstraten, bezoeken en kleine vuurtoren en gaan op het terras zitten op een pittoresk plein aan het water en genieten daar van Fish & Chips. We kijken uit op een soort hoge herenhuizen die geverfd zijn in mooie oude pastel tinten. De maaltijd was erg groot en op een bankje bij de haven, doen we met onze volle buiken even de oogjes dicht in de zon. Dit is genieten! Voordat we weer terug naar de Van gaan, bezoeken we een openbaar toilet. Ook deze is weer erg schoon maar opmerkelijk was de box die aan de wand hing, met de tekst 'gebruikte spuiten hier ingooien'. Serieus? Bedoelen ze de spuiten van junkies? Nooit eerder hebben we dit gezien. En echt, het was binnen allemaal erg netjes en proper. Heel apart.

Na Alesund maken we een korte pitstop bij de vuurtoren in Alnes. Het is een mooie in rood en wit, het gras is keigroen en het water van de zee helder donker blauw met een grof grind strand en vlak daarna mega grote rotsblokken in de zee. We schieten wat foto's en gaan natuurlijk weer door wat tunnels heen. Deze keer super steile tunnels met een percentage van 8%. Onze Van had het er best moeilijk mee en sleurde zichzelf met een gangetje van 60kmpu omhoog. We zijn trots op hem!

We kiezen vandaag toch maar voor een camping en we hebben er 1 gevonden met Nederlandse eigenaren, voor de prijs van 17,50 euro. Heel goedkoop voor een camping, heel duur als je alleen maar wil douchen. We gebruiken immers geen stroom of iets dergelijks. Als we aankomen snappen we ook waarom deze zo goedkoop is. De ligging is prima, maar verder hebben ze weinig aan de staanplaatsen gedaan. Het is een grote lap asfalt, en heel klein stukje gras en een gravel parkeerplaats met een groenstrook. We vragen of we op de parkeerplaats mogen staan, na het trekken van een verbaasd gezicht, zegt ze ja hoor, maar de prijs gaat niet omlaag. Geen probleem, het ging ons om het strookje groen en het niet opeen gestapelde zijn met de andere bezoekers. Het was gebouw is heerlijk schoon en dat is een dik pluspunt en voor 17,50 blijf ik minimaal een half uur douchen. Als ik terug kom bij de Van is Bas McGyver aan het spelen. Van zijn hike schoenen hebben de zolen losgelaten en aangezien we morgen weer gaan hiken moeten ze gemaakt worden. Zonder lijmklemmen schakel je dan over naar plan B en C. Spanbanden en tiewraps moeten de klus klaren. Nu maar hopen dat het werkt anders moet hij de hike op nikes doen. Hij had nog een klusje, ik rook namelijk gas bij het water koken. We sluiten na elk gebruik van het fornuis de gasfles, dus er kon niks gebeuren, maar toch moest hij er ff naar kijken. Het bleek dat de slangklem van de gas slang los zat bij het fornuis. Het probleem is weer opgelost.

Tegen de klok van 22.00uur valt het ons op dat we nog helemaal niet gegeten hebben vanavond. Echt honger hebben we nog steeds niet en dat geeft wel aan hoe groot het portie van de Fish & Chips was. Als we in de Van gaan zitten, zetten we wat blokjes kaas en metworst op tafel en dat is genoeg. Ik ga mijn verhaal schrijven en Bas kijkt een film.

Lis