Tegen 5 uur word ik lichtelijk wakker, ik hoor een beginnende regenbui op het dak. Shit, de was hangt buiten en de stoelen en tafel staan er nog. Ik kruip het bed uit en Bas wordt ook wakker. Samen grissen we naar de was en leggen de stoelen achterin. Snel het bed weer in. Vlak daarna hoor ik druppels vallen maar deze keer niet buiten. Met mijn hand ga ik voelen en het blijkt vanuit de rand van de achterdeur te komen en drupt op mijn kussen. Balen de deur zit niet goed dicht. Zo moe als we zijn, laten we het lekker druppen. We zullen heus niet verzuipen.

Om 10 uur worden we pas weer wakker en om 10.45 gaan we rijden. We tanken, storten, vullen water, checken olie en door naar Åndalsnes. De zon breekt af en toe door terwijl het blijft druppelen.

Als we een outlet zien gaan we lekker shoppen voor outdoor kleding. Er is precies 1 klant en 1 verkoopster en dat maakt dat we kunnen blijven. Om 13.00 gaan we pas weer de weg op.

Vandaag gaan we dan eindelijk de Trollstigen op.Trollstigen betekent letterlijk 'ladder voor een trol' ofwel 'trol-ladder'. Het is een 20km lange populaire toeristische weg, omringd door enorme bergen met elf haarspeldbochten en de meest fantastische uitzichten. Het regent als we hem op rijden. Niet voor niets heb ik net een regenjas gekocht. Bas rijdt en ik zit ernaast met meer dan eens, ingehouden adem. De weg is dood eng en steil. Hellingen van 10%, de Van sleept zich er super doorheen. In de bergen hangen de wolken machtig mooi laag. Alsof je ze kan aanraken, ze zien er fluffy uit.

Een tegemoed komende auto knippert met zijn lichten naar ons. We hebben geen idee waarom en stoppen voor een Van check. We vinden niks bijzonders en weten nog steeds niet waarom hij dat deed. Vlak daarna zien we een stilstaande vrachtwagen hoog in de bergen. Er is nog maar 1 baan vrij en er ontstaat een file. Zo dan, dat is een rot plek om pech te krijgen. We blijven ff hangen op de parkeerplaats tot de file weg is. Onder het rijden op de 10% steigende helling, halen we twee mensen in die aan het 'schaatsen' zijn op een soort aparte skeelers. In mijn ogen hebben die een deadwish of zo. Iedereen zeilt zo langs ze op. Brrr.

We staan bij een uitkijk punt en overzien een enorm groot fjord. Werkelijk schitterend en in woorden bijna niet uit te drukken hoe mooi. De mist komt echt supersnel opzetten en trekt het hele dal dicht binnen 3 minuten. Dat het 3 minuten is weet ik omdat het zo snel ging, dat ik de tijden van de foto's gecheckt heb. Ik vraag aan Bas om ergens te gaan staan voor een foto. Als hij er is, zie ik hem al niet meer. Gewoon super bizar om te zien. De mist is er een minuut of 10 en dan trekt hij net zo snel weg, als hij opkwam.

Langs de route staan er ook her en der van die leuke huisjes met begroeide daken. Zelfs op de smalste bergrichel of kleine steile rots staat een huis. Eén van de huisjes stamt uit de middeleeuwen en is het oudste gebouw op de Trollstigen. Het ziet er magisch uit terwijl de schapen vrij over de weg wandelen.

De regen laat zich gelukkig steeds minder zien en de temp is aangenaam. We bezoeken een waterval en lopen over een architectonisch aangelegd wandelpad om daar te komen. Langs de kant staan ook twee stalletjes die aardbeien en frambozen verkopen. De aardbeien kosten 50 kronen en ik heb er maar 40. Toch is de jongedame zo vriendelijk om ze voor die prijs mee te geven. De aarbeien smaken mierzoet en zijn dus heerlijk.

Als we er al een flinke daling op hebben zitten komen we aan in Sylte. Sylte ziet er sereen uit en ligt in een diepe vallei aan het water. Er staan prachtige huizen en bij een restaurant steekt een pier het water in met aan het einde een picknicktafel. Er is een mini haventje waar mooie boten liggen. We zetten koffie en gaan op een stenen trapsgewijs aangelegde wal langs het water zitten. In de omringende bergen doemt her en der mist op. We blijven er een uurtje hangen voordat we weer verder rijden en uiteindelijk via de ferry in Geiranger komen. Eenmaal daar zijn er alleen campings en daar hebben we geen behoefte aan vandaag. We rijden de bekende stad door, zetten deze op het lijstje voor onze tweede trip en vlak erna vinden we een prima plek aan de rand van de vallei. Ook nu weer is om de haverklap alles gehuld in mega mist. Op een meter of 20 is er niets meer te zien. Bas bakt een lekker zalmpje voor het avond eten en veel meer zijn we niet van plan te doen.

Lis