Voor het eerst in één ruk doorgeslapen van half 12 tot 9 uur. Heerlijk! De zon schijnt en het uitzicht in de vallei is prachtig. De mist is volledig weg en er hangen alleen nog een paar lage wolken. Ff voor tienen rijden we weg. Inmiddels hebben we een mooie routine opgebouwd en heeft ieder zijn taken. Bas gaat als eerste uit bed en kleedt zich aan. Hierdoor heeft hij ruimte en sta ik niet in zijn weg. Daarna gaat hij buiten een sigaretje roken en kom ik eruit. Ik kleed mij aan, zet koffie, ruim het bed en de Van op. Bas haalt de isolatie uit de cabine. Na de koffie zet ik alles op zijn plaats zodat het niet kan vallen tijdens het rijden en zet de koelkast op slot. Bas checkt intussen de Van en we kunnen gaan.

De weg van gisteren vervolgt met nog meer haarspeld bochten. Ook hier inmiddels routine. Ik hou mijn kant in de gaten en Bas die van hem. De Van doet het bovenverwachting goed en we zijn er echt trots op dat hij van ons is. Je kunt het allemaal wel willen en hopen, maar de praktijk moet het ook wel uitwijzen.

Met het zonnetje schijnend over de vallei oogt het weer totaal anders dan gisteren. En geloof me, beide echt even mooi. We hebben al besloten deze route op een tweede reis nog een keer te rijden maar dan vanuit de andere kant.

We rijden inmiddels weer zo hoog over de bergkam dat we het sneeuw weer kunnen aanraken. Overal en alles bedekt met mos in vele groen varianten, gras en kleine struikjes, rotsen, kabbelende beekjes en een zon die schittert over het water maken het magisch en bijna als vanuit een film.

Op 1030 meter hoogte is een dal met een enorm groot meer. Op de bergen er om heen ligt nog veel sneeuw en ook echt grote brokken sneeuw. Eén brok is echt mega groot en stijgt boven ons uit en we kunnen deze gewoon aanraken. De rots wanden glanzen van het water wat erover heen sijpelt. In het mega heldere blauwe water drijven ijsschotsen en één hele grote ijsplaat. Soms op een bergrichel staat een huisje. Ik vraag me af hoe zij de winter doorkomen als de weg afgesloten is. Een stukje verder komen we loslopende koeien tegen en we stoppen er op een afstandje van. Een koe blijkt erg nieuwsgierig en snuffelt aan mijn hand, aan Bas en kust de Van. Dat laatste snap ik wel! Als de hele groep op ons af komt lopen, ben ik er klaar mee en klim op de picknicktafel. Ook dan komen ze erg dichtbij en hou ik mijn adem in. Wanneer ze weer op de nodige afstand zijn, schiet ik prachtige plaatjes met wat huisjes en bergen op de achtergrond. Hierna zetten we de afdaling van deze schitterende route voort.

Als vervanger van het ontbijt, prop ik chocolade spekjes tegelijk met de overige aardbeien van gisteren in mijn mond. Gezond? Nee tuurlijk niet! Maar tis vakantie!

Bij het Jostedalsbreen Nasjonalparksenter drinken we koffie met gebak. We kwamen hier eigenlijk om info over de gletsjers op te halen, maar ze zijn gesloten vanwege covid.

Niet zo heel veel later komen we aan bij Briksdalsbreen en dat is een gletsjer. Je kon helemaal naar boven hiken, maar ook met een soort terrein karretje gebracht worden. Mega lui kies ik voor het laatste. Voordat we bij de gletsjer zijn, moeten we een bruggetje over vlak voor een waterval. De waterval is groot en het water dendert op de grond met een enorme kracht. Hierdoor is er enorm veel spatwater en daar rijden we fijn doorheen. De gletsjer zelf zit hoog in de berg. Het ijs, bedekt met sneeuw is soms heel mooi licht ijsblauw van kleur. Ik krijg het niet op de foto. Het water in het meer onderaan de gletsjer is een soort van blauw met wit erdoor, alsof er melk in het water gegooid is. Deze meren hebben een briljant blauwe kleur vanwege "keileem" in het water dat door de erosieve werking van de gletsjer geproduceerd wordt. Dit is heel fijn poeder en mengt zich met het water, breekt het zonlicht waardoor het water een melkachtige turkooise verschijning krijgt. Bijzonder om te zien. De Briksdalsgletsjer is niet zo groot als hij ooit was. Zo een tien jaar geleden was de gletsjer nog zo groot dat je hem onderaan de berg nog aan kon raken.

16.25 zijn we pas terug bij het startpunt en eten we op het terras voor het eerst in Noorwegen een broodje zalm. Thuis doe ik er altijd een kwakje dille saus overheen, maar hier is het zo godsgruwelijk lekker, dat er echt geen saus op moet om het smakelijker te maken. De beleving van de locatie doet natuurlijk ook een duit in het zakje. Een broodje met vis is hier trouwens goedkoper dan met vlees. Het broodje had de mooie prijs van 8,50 euro.

Rond een uur of half 6 rijden we er weg en gaan eens kijken waar we willen overnachten. We komen uiteindelijk terecht op een mooi plekje in de zon. Wel naast de weg, dus is er nu nog verkeer wat langs rijdt, maar ook dat houdt straks op. Bas gaat lekker vissen, ik zit erbij en facetime met de kids en zo genieten we samen op ons eigen manier. We hebben vandaag kliekjes dag en maken van alle leftovers een maaltijd. Of het daadwerkelijk culinair verantwoord is laat ik in het midden, maar het is lekker en het vult. We hebben trouwens ook een vlaggetje van Noorwegen op de bus gemaakt. Deze heeft Bas ergens gevonden en nu aan een berken tak aan de trap van de Van gemaakt. We love Norway maar dat hadden we allang duidelijk gemaakt.

Lis