Als we rond de klok van 8 wakker worden schijnt de zon al. Ik heb nog getwijfeld om de wekker te zetten voor een zonsopgang maar ik denk dat ik die niet te zien zou krijgen door de bomen, dus ik heb het niet gedaan. In de schaduw is het nog frisjes maar in het zonnetje is het heerlijk. We drinken koffie bij het water, zittend op een boomstam. Het lijkt wel of we naar een levensgroot Bob Ross schilderij zitten te kijken. Jammer dat we deze plek weer moeten verlaten. Bij meer tijd zouden we nog een dag blijven.

Het plan is om vandaag door te rijden naar Zweden en daar 1 nacht te overnachten. Volgens de covid regels is het advies om dan 2 weken in quarantaine te gaan maar aangezien we er geen winkels gaan bezoeken en alleen in het wild gaan staan, vinden wij dat het niet nodig is.

We tanken en toiletteren. Het toilet is keurig schoon maar piepklein. Elke keer als ik naar rechts "hang" om te vegen, springt de handblazer aan en wordt mijn haar direct ff geföhnd. Wel lekker warm. Aan de overkant zit een kampeer winkel en we gaan ff kijken voor een buitendouche. Helaas hebben ze niet dat wat ik zoek. Wat ze wel hebben zijn schoen-drogers op stroom. Dat is ff handig, kunnen mijn wandelschoenen onder het rijden mooi drogen, dus die neem ik ff mee.

Had ik trouwens al verteld dat Noorwegen bekend staat om zijn Trollen legendes? Nou, dat dus. In heel Noorwegen kun je Trollen zooi kopen, van theedoeken tot dekbedovertrek. Ik heb echt 10x niks met Trollen, behalve dat ik soms vind dat iemand er op lijkt. Mooi, dan kunnen we dat onderwerp meteen weer links laten liggen.

We lunchen langs de kant van de weg met uitzicht op het water. Ook hier is het allemaal weer perfect onderhouden. We eten crackers en drinken koffie en scoren wat Noorse dennenappels voor Riley. Dat is echt zijn ding. Het is en gaat allemaal erg ontspannen hier. Maar nu moeten we echt wat kilometers gaan maken anders zijn we nooit op tijd terug tenzij we uren en uren achter elkaar rijden. Dat is niet wat we willen. We hebben daarom nu ook gekozen voor een grotere weg, de 7. Even geen geslinger en steile hellingen maar gewoon gas geven.

Naar mate we langer op de snelweg rijden, zien we bijna geen bergen meer. Om ons heen veel bebouwing, akkers en weilanden over de glooiende heuvels. Ik mis het nu al. Bas merkt op dat we het positief moeten bekijken, we hebben nu langer zon omdat de bergen weg zijn. Daar heeft hij dan weer gelijk in.

Als we de E18 op rijden zijn we nog maar 14km ver van Oslo. We zien nog wel wat water met jachthavens maar verder alleen maar huizen, industrie en flats. Na een aantal jachthavens gezien te hebben, rijden we er langs één die zo groot is en zo vol ligt met boten, het is onvoorstelbaar! Ik heb werkelijk nog nooit zoveel boten bij elkaar gezien. Het is een schril contrast met waar we vanmorgen reden. Een groot, voor ons chaotisch, verkeersbolwerk met een drukte van heb ik jou daar. Het is even wennen. Voor nu met covid in ons achterhoofd en de bergen nog op het netvlies, slaan we Oslo over. De zon prijkt nog steeds hoog aan de hemel. Prachtig voor wanneer je aan het water staat of zo, maar als je net als ik, uren in de Van zit met de zon strak op je buik en benen dan is het knap heet. De Van is niet perse warm en we hebben grote ramen open, maar het is echt de zon die op mijn schoot brandt.

Het is bijna half 4 wanneer we de grens van Zweden oversteken. We zien geen enkele douanier en kunnen gewoon doorrijden. Welkom in Zweden! Meteen zoek ik naar een aardig plekje om even de benen te strekken. Ik zie een bezienswaardigheid in de buurt en we rijden er heen. Het is een Stone Ship uit het bronzen tijdperk. We maken de wandeling er naar toe tussen wat weilanden door. De bermen zijn bezaaid met wilde bloemen in wit, geel en paars. Van een afstand zien we de stenen al. Bas begint te klagen, dit hebben we al een keer gezien in Zweden en we vonden er toen geen ruk aan. Hij heeft gelijk maar ik praat hem om door te te zeggen dat we dan in elk geval één keer deze vakantie aan cultuur snuiven gedaan hebben. Als we er zijn moeten we lachen. Yup, stenen op een rijtje. Hoezo stenen schip?!? Elke mafkees kan hier die stenen neerlegd hebben en daarbij, een schip van steen zinkt dus bestaat helemaal niet. Misschien hadden we de tekstborden moeten lezen. Nou geweldig hoor! 1 foto en klaar. Bas roept dat we vanaf nu niet meer in die stenen onzin gaan trappen. Ik ben het met hem eens. Wij zijn rasechte cultuurbarbaren. Ik weet het en het doet me niks. We hebben er verder ook geen andere mensen gezien en dat snappen we heel goed. We wandelen terug, ik koel ff mijn voeten in een beekje en we gaan weer rijden nadat we toch zeker 20 minuten onze benen hebben gestrekt.

We rijden en rijden maar. Zingen, praten, zwijgen, snaaien, snacken en eten wat, tussendoor rijden we nog wat. Het uitzicht is om te huilen. Zo een 60km voor Halmstad (daar wilde we ergens een slaapplek zoeken) zien we een bord waar kustroute op staat. Het is 18.35 uur en we zijn wel toe aan een beetje leuk uitzicht. We gaan er voor.

Nou we gingen dus helemaal nergens voor want Bas is de route kwijt. Er stond een bord naar links en Bas ging rechtdoor. Een eind verder zegt ie dat ze het maar slecht aangegeven hebben. Hij ging toch echt zelf rechtdoor terwijl ik en het bord zeiden dat hij naar links moest. Bas is er klaar mee. Geen kustroute voor ons. Ook prima. Als we weer 10 minuten op de snelweg rijden ziet Bas het bord weer. We gaan een tweede poging doen. Nou.. Uhm.. De toeristische kust route ging idd langs de kust. We hebben een glimp gezien van de zee. Meer dan dat ook niet want overal zijn huizen gebouwd. Misschien was het de bedoeling dat we uit zou stappen of zo. Ik heb geen idee. Wat ik wel weet is dat wij er een andere voorstelling bij hadden. We geven het op, we zijn het zat en gaan op zoek naar een slaapplaats.

We gaan op een parkeerplaats staan nabij het strand. Er zit een openbaar zwembad naast maar deze sluit om half 8 dus er zijn geen gasten meer. We hebben weliswaar uitkijk op zee maar aan de overkant is het gewoon industrie. Niet echt bijzonder dus. We zijn beide vet geïrriteerd en even staan we op non speaking met elkaar. Bas gaat boos bbqen, ik zwijg, sla gade en zit op mijn telefoon. We eten in stilte en gaan vroeg naar bed. Het was een lange dag met veel kilometers, we zijn moe en enigszins treurig omdat we op de terugweg zijn. Een goede nachtrust zal ons weer op weg helpen.

Lis