Dag 11 Vågåmo - Dombås

8.15 kijk ik op mijn telefoon en kruip direct mijn bed uit. Ik denk de buurtjes uit te kunnen zwaaien maar ze zijn al weg. Mhm die liefde was van korte duur. Niets blijkt minder waar, onder de ruitenwisser zit een briefje met een leuke tekst en volledige naam voor fb. Wat leuk. We starten onze dag as usual met koffie. We hadden het er gisteren nog over met de buurtjes dat we eigenlijk geen plan hebben een gewoon kriskras rondrijden en stoppen waar het mooi of leuk is. We hebben gezamenlijk de kaart er nog eens bij gepakt van hun en er zijn wat opties besproken. Maar ook nu zijn we nog niet zeker van wat we gaan doen. Wat wel zeker is, is dat we absoluut gaan terug komen in Noorwegen, dus wat we nu niet doen, komt vanzelf. Heerlijk dat het zo ontspannen kan. We facetimen schone moeder & vader wakker en laten zien waar we staan. Daarna is het aftrappen, even tanken en een kaart kopen. Google maps is heel fijn maar ik heb toch liever een groot overzicht. Ik koop en kaarten boek een in de auto besef ik dat deze niet fijn is. Ik ga terug om het om te ruilen voor 2 regio kaarten. Ipv dat ik 81 kronen bij moet betalen, geeft ze me 81 kronen terug. Het klopt voor geen meter maar ik bedank haar vriendelijk en wens haar een fijne dag. Hè, zo breed heb ik het niet hoor!

Bij Dombås maken we een pitstop. Het klonk bekend, dus hè, laten we ff gaan kijken. Bij het tourist information centre raken we aan de praat met Johanna, geboren en getogen Noorse, nu woonachtig in Frankrijk en in de zomer komt ze terug naar Noorwegen. Ze vertelt ze bezig is met de verbouwing van haar Farm en daar lodging van wil maken. We kletsen ruim een uur, wisselen emails uit en vertrekken met een uitnodiging voor een bezoek aan de farm wanneer hij klaar is, op zak. Aan de overkant is een groot houten gebouw met winkels, souvenirs shops en terras. Met een koffie en paninni crashen we daar in het zonnetje tegen de klok van 12. Om half 5 en veel meer koffie en fris verder, beseffen we dat we vandaag gewoon helemaal niks gedaan hebben. Lekker dat het kan want we zijn het ook niet meer van plan.

We slenteren nog even door het stadje heen en rijden naar de slaapplek voor vannacht. De plek is nog vrij en hij is weer fantastisch. Via een pad kom je in het bos op een open plek aan het water met picknicktafel. We staan pal in de zon.

Terwijl we net aan de waterkant staan ruik ik rotte vis. Bah. Nou dat klopte. Er lag een zalm kop langs de waterkant. Die kop was zo groot als maat 46 en keek ons strak aan. Oh zegt Bas, ik hoop dat ik zoiets vang. Nou dan ga ik rennen hoor! De kop is al maat 46 weet je hoe groot dat bijpassende lichaam dan wel niet is?! Een droom van Bas, een nachtmerrie voor mij. We gooien de kop met een stok in het water en de stank is weg.

Bas gaat direct vissen op de rotsen aan de kant van het water en ik hou gezelschap terwijl ik heerlijk met de pootjes in het water zit. We krijgen buren uit Oostenrijk, ze zijn tweede en staan dus in de schaduw. We maken een praatje en ieder gaat zijn eigen ding doen. In ons geval is dat, dat ik toe kijk hoe Bas gaat bbqen. En dat is een prima bezigheid voor mij. Helaas is het zonnetje om 5 voor half 9 achter de bergen gezakt en eten we niet in het zonnetje. Ach, je kunt niet alles hebben. Een derde camper kan hier niet meer terecht en maakt rechtsomkeert. Om een uur of 10 gaat het kampvuur aan en genieten we van de warmte. Vet jaloers heb ik vanuit mijn ooghoeken waargenomen dat de buurman staat te douchen onder zijn buitendouche. Die wil ik ook!!! Vanmiddag zagen we overigens muggen, maar op dit moment niet. Laten we duimen dat dit zo blijft. Ff na 11 zijn we er klaar mee. Het is hier nu aan het schemeren en absoluut niet donker genoeg om de voorspelde vallende sterren te zien, daarbij is het ook nog bewolkt. In het noorden van Noorwegen hebben ze nu 24 uur per dacht licht en hier pikken we daar nog een graantje van mee. Pas tegen half 12 wordt het hier wat donkerder. Hoe dan ook, met mijn ogen dicht is het donker genoeg. De wekker staat op half 8, we gaan naar bed.

Lis

Dag 10 Fjellstova Ørskogfjellet - Vågåmo.

5 uur rammelt onze wekker. Bij wijze van spreken dan, want natuurlijk is het gewoon een prima melodietje uit de telefoon. We krijgen het niet voor elkaar om er direct uit te komen. Het is koud buiten en terwijl ik in lange broek naar het wasgebouw loop, zie ik dat de zon al achter de bergen schijnt en dus trek ik bij terugkomst meteen mijn korte broek maar weer aan. We vertrekken later dan gepland en dat vind ik best vervelend. Hoe vroeger je gaat hiken, hoe koeler en minder toeristen er zijn. Onderweg worden we getrakteerd op de meest mooie plaatjes. Nog niet eerder hadden we een gedeeltelijke sunrise mogen zien. Ik probeer zo goed en kwaad als het kan, plaatjes te schieten onder het rijden.

We zijn onderweg naar Rampestreken. Daar gaan we een hike van 3 uur doen naar een fantastisch uitkijkpunt. De hike wordt geclassificeerd als gemiddeld en uitdagend omdat hij zo steil is. Ook nu weer hebben de Sherpa's de weg aangelegd en helaas geen lift uitgehakt. Mijn kuiten zijn nog niet helemaal hersteld van onze vorige beproeving maar ik laat me niet tegen houden door eventuele pijn die ik zal krijgen. We gaan het wel zien.

7.18 uur lopen we weg bij de parkeerplaats. De klim is enorm steil en er zijn geen echte paden. Het is je eigen weg zoeken over een bodem die bezaaid is met boomwortels. Soms loopt het juist prettig, maar vaak ook helemaal niet. Je voet verkeerd neerzetten kan resulteren in een gebroken enkel. Dan zijn er weer die rotsblok-keien paden en uit gehakte stenen plateaus waar steile trappen van gemaakt zijn. Soms zijn de paden erg smal en strak langs de afgrond. Je houvast is dan een ketting die vast gemaakt is aan een rotsblok. Ik heb echt geen hoogtevrees maar het idee dat ik een misstap zou kunnen maken en beneden lig zorgt voor een knoop in mijn maag. Concentreren dus en doorgaan. Natuurlijk ben ik binnen no-time alweer half uit gekleed omdat ik het bloedheet heb. Gelukkig lopen we alleen maar tussen bomen en raakt de zon ons niet. Nog heter zou ik niet trekken. Ik sta vaak even stil omdat mijn kuiten zo pijnlijk zijn. Helemaal niet erg hoor, het duurt dan gewoon iets langer voordat ik boven ben. Bas loopt voorop in zijn eigen tempo. Als ik hem weer zie, zit hij op een rotsblok en heeft crackers voor ons beide gesmeerd met leverpastei. Even wat eten om weer wat meer energie te krijgen. Terwijl we uitpuffen hebben we het over de bijzondere paden en de Sherpa's. We zijn van mening dat de sherpa's best wel halverwege een koel beekje hadden kunnen aanleggen. Vanaf dat moment gaat onze fantasie met ons op de loop. Wat dacht je van een coffee bar, water punten, een ober met palmbladeren die met je meeloopt en je koel wappert?!? En dan aan de top een bubbelbad. Ja man, gaaf! Fantasie genoeg maar de realiteit is dat het gewoon bikkelen wordt om boven te komen. Langs de zijkant van de berg, zien we tussen de bomen twee jonge meiden in een hangmat bungelen. Ze hebben de hike gedaan en daarna de nacht op deze manier doorgebracht. Fantastisch toch dat het kan, mag en gedaan wordt. Wat een vrijheid! Bijna helemaal bovenaan komen we toch een watertap-punt tegen. Het is een stukje pijp dat uit een nisje van de rots steekt en er druppelt natuur water uit. Bas zet zijn flesje eronder, ondersteunt met wat stenen. Omdat het druppelen erg langzaam gaat, laten we het daar staan voor de terugweg. Er lopen geen hordes toeristen dus weer denken dat het flesje gewoon blijft staan. 

Het laatste stuk is echt steiler dan steil. Ik moet écht even stil staan om de 10 meter om mijn kuiten te ontlasten. En dan bereik je het punt waarvoor je al deze moeite hebt gedaan. Geen idee hoe ik in woorden moet uitdrukken hoe mooi dit is. Er is een langwerpig ijzeren uitkijk platform dat boven de grond hangt, waarop je dus een stuk naar voren kan lopen. Als je daar staat heb je een mega weids uitzicht over het fjord. Prachtige groene bergen en schitterende helder blauwe wateren. Adembenemend! We staan op dat punt met nog 2 andere gezinnen. Geen druk om op te schieten en we helpen elkaar met het maken van gezins foto's. We hebben alle tijd, smeren nog een crackertje, kletsen wat met de anderen en lopen nog wel 10x de lookout op. Mega gaaf en relaxed. We blijven ruim een half uur hangen, terwijl er borden staan dan je max 2 minuten mag blijven om iedereen aan de beurt te laten. Is in deze vroegte dus helemaal niet van toepassing. 

De afdaling gaat vrij vlotjes, bij het water punt staat een flesje gevuld met heerlijk ijskoud bergwater rechtstreeks uit de natuur. Bijzonder toch dat het zo schoon is dat je het direct kan drinken?!? Inmiddels komen er al veel meer toeristen naar boven klauteren. Wij hebben op de heenweg misschien 10 mensen gezien, maar op de terugweg waren het er tientallen. Als we bijna beneden zijn, maak ik 1x en schuiver en zit mijn voet vast tussen een boomwortel. Oeh dat was even schrikken zeg. Niks gebroken of verzwikt. Wel heb ik Bas nodig omdat ik zelf mijn voet er niet tussen uit krijg. Om 11.13 uur staan we met vermoeide benen, maar zonder spierpijn weer beneden. Wat een belevenis weer.

Een tijdje later rijden we bij Rauma. De bergen zijn nu lager en de hellingen wat slapper wat ook wel ff prettig rijden is. De rivieren die we hier zien zijn weer spraakmakend van kleur. Turquoise en petrol is wat in mij op komt een dan alle varianten van die twee. Het water is zo helder dat je de stroomrimpels in het zand op de bodem kan zien. Bizar mooi.  In Romsdalen valley maak ik een foto van het woeste water dat tegen rotsblokken knalt onder oude brug.

Bij Lora gaan we 7 km off road. Het is hier zo mooi dat er echt wel ergens een plekje zal zijn waar we kunnen lunchen. We rijden over dirt road en gravel en de Van vindt het allemaal prima en brengt ons waar we heen willen. Het helder blauwe riviertje is inmiddels gevuld met allemaal witte keien en rotsblokken. Op sommige stukken is het water bijna kleurloos. Als we een geschikt plekje vinden en parkeren, roep ik meteen dat ik het water in wil. Verder dan mijn enkels kom ik echter niet want ik bevries. Logisch ook want het water in deze snelstromende rivier krijgt zijn aanvoer direct van een gletsjer. Als ik er weer uit kom bijt de kou me nog een minuut of 5 na. Bas maakt een heerlijke lunch met broodjes, ei, ham, kaas. Terwijl we op een omgehakte denneboom stam zitten en smullen van de lunch, kijken we naar het snelstromende water dat op de keien slaat, luisteren naar het kolkende geluid van het water en snuiven we onze neus vol met denneboom geur. Hemels toch? 

Als we anderhalf uur later weer gaan rijden denken we er voor het eerst aan om de koelkast op slot te doen. De eerste 9 dagen vergaten we dat steeds en soms bij een steile afdaling vloog hij dan open. Soms met de inhoud op de vloer, soms net niet. Zou het dan nu eindelijk gaan wennen? Ondertussen stuurt Google maps ons een binnenweg op en volgens ons kan dit niet de bedoeling zijn. Toch doen we het maar. Vervolgens is het een tolweg en betalen we 100 kronen (iets minder dan 10 euro) en dan blijkt dit ook nog eens een dirt road te zijn. Dus wel betalen en niet eens gewoon de weg asfalteren? Naja, wie weet brengt het ons iets moois of bijzonders. En dat deed het! We rijden zo hoog in de bergen dat we de boomgrens gepasseerd zijn. De boomgrens is de lijn waar de temperatuur de onderscheidende factor is. Maw er groeien hier geen bomen meer maar alleen nog dwerg struiken en gras. Het is even wennen maar net zo schitterend. Her en der lopen schapen. Ik maak een foto en zie een bijzondere wolk, als het tenminste een wolk is. De wolk loopt van links naar rechts over ons heen (net als een regenboog) in een brede baan met ribbels erin. We hebben het beide nog nooit gezien en vinden het bijzonder mooi. Helemaal op de foto krijg lukt helaas niet. We slalommen om de schapen heen en gaan even rustig buiten op een steen zitten om te genieten van dit geweldige uitzicht. Er staat een hutje wat dient als koeienstal en de koeien wandelen gemoedelijk rond en het enige geluid dat we horen is het tingelen van de bellen om hun nek. Wat een sereniteit. 

Inmiddels nadert het einde van de middag en gaan we weer op zoek naar een fijn plekje voor de nacht. We vinden er een aan het water met een keien strandje en vuurpit. Bas gaat hout sprokkelen sprokkelen en ik poedel wat in het water. We zijn er nog geen half uur en Bas is al 5x gestoken door de muggen. Echt klagen over muggen mogen we niet want dit is überhaupt de eerste keer dat we muggen hebben. Toch kiezen we ervoor om hier niet te blijven staan. Terwijl we op de app aan het zoeken zijn komt er een Duits jong stel aan. We melden dat ze kunnen blijven omdat wij weg gaan vanwege de muggen. Och zegt de jongen, dat maakt ons niet uit. En daarbij, ze steken alleen haar!! We lachen en gaan er vandoor. 9 minuten verder vinden we weer een erg mooie plek aan het water en deze keer minder bos erbij en dus ook geen muggen. Er staat een meter of 25 verderop nog een camper. De dame komt direct naar buiten zodra ze ons ziet aankomen en roept : jahaa ik zag al direct dat jullie Nederlanders waren. We maken een babbeltje en omdat we zo moe zijn hopen we dat ze niet blijven hangen. Als ze weg gaan, roep ik fijne avond en fijne vakantie! Ze roept, tot bij de borrel straks! Oh... Oké. We gaan eten en daarna drinken we koffie aan de picknicktafel. De dame met de naam Marita komt er weer aan, deze keer met een zak witte wijn en een glas. Ik moet lachen, goed voorbereid hoor. Ook haar man Jac komt eraan met een eigen zak rode wijn. Terwijl we er in eerste instantie te moe voor waren, wordt het rete gezellig, kletsen en lachen we wat af en rollen we tegen de klok van 1 in de nacht ons bed in. Bloggen ging echt niet meer lukken en binnen 2 tellen val ik in slaap. 

Lis

Dag 9 Faleide - Fjellstova Ørskogfjellet

Kwart over 8 draai ik me even om, zie de zon schijnen en kruip direct het bed uit. Koffie drinken we zittend in korte broek en tshirt op een rotsblok en op het dikke mos in de zon. We staren over het strakke meer heen. Geen rimpeltje in het water te zien tenzij een vis zich laat zien. De bomen en wolken spiegelen als nooit te voren in het glas heldere water. Gosh. Wat een droom zeg! De Noorse buren zijn hun camper niet meer uitgenomen, daarentegen kwam er een leuk Duits koppel met een kano op het dak van de auto, bij ons staan. Het is hun droom om zelf een campervan te bouwen en Bas heeft hem een uitgebreide tour. Ik klets gezellig met zijn vrouw terwijl we samen een sigaretje roken bij het water. Een uurtje later, zo rond 10 uur gaan we de weg weer op.

Het dal ziet er met zon weer heel anders uit dan met regen of bewolking. Zo heeft het steeds weer een andere beleving. Ik weet zeker dat we terug gaan komen in Noorwegen. Ten eerste omdat we veel te kort de tijd hebben om alles te zien en ten tweede omdat je nu al favo plaatsen hebt waar je langer en vaker wil komen dan 1 dag.

Om van de hak op de tak te springen. Ik wil weer een douche hebben! Nog steeds hoop ik vurig dat het warm genoeg wordt om gewoon in een meer te kunnen badderen, zo niet dan moeten we een camping pakken en daar zitten we beide echt niet op te wachten.

Via de ferry komen we in Alesund. Het is een enorm toeristische stad maar aangezien het zondag is, zijn de winkels dicht en zullen er weinig toeristen zijn gokken we. Via de app vinden we een gratis parkeerplaats 3 km buiten de stad. In de stad kost parkeren 3,30 euro per half uur. Gaan we echt niet doen dus. We trekken de elektrische stepjes uit de Van en sjezen naar de stad. Geniaal bedacht om dit zo te doen. Wel moeten we zo nu en dan even mee steppen want veel straten zijn erg steil. We voelen het in onze bovenbenen en dat terwijl die nog niet helemaal bekomen zijn van de hike. In de stad blijkt dat we helemaal gelijk hebben vwb de hoeveelheid toeristen. Shoppen kwamen we niet voor en dus slenteren we er op los. Ålesund heeft een schitterende ligging op meerdere eilandjes in de Atlantische Oceaan, en staat bekend voor haar architectuur in Art Nouveaustijl. Tevens is het een startpunt voor veel activiteiten. Art nouveau en activiteit staat niet op onze agenda. We lopen lekker in het zonnetje door de haven, kijken bootjes en mensen, wandelen door de lege winkelstraten, bezoeken en kleine vuurtoren en gaan op het terras zitten op een pittoresk plein aan het water en genieten daar van Fish & Chips. We kijken uit op een soort hoge herenhuizen die geverfd zijn in mooie oude pastel tinten. De maaltijd was erg groot en op een bankje bij de haven, doen we met onze volle buiken even de oogjes dicht in de zon. Dit is genieten! Voordat we weer terug naar de Van gaan, bezoeken we een openbaar toilet. Ook deze is weer erg schoon maar opmerkelijk was de box die aan de wand hing, met de tekst 'gebruikte spuiten hier ingooien'. Serieus? Bedoelen ze de spuiten van junkies? Nooit eerder hebben we dit gezien. En echt, het was binnen allemaal erg netjes en proper. Heel apart.

Na Alesund maken we een korte pitstop bij de vuurtoren in Alnes. Het is een mooie in rood en wit, het gras is keigroen en het water van de zee helder donker blauw met een grof grind strand en vlak daarna mega grote rotsblokken in de zee. We schieten wat foto's en gaan natuurlijk weer door wat tunnels heen. Deze keer super steile tunnels met een percentage van 8%. Onze Van had het er best moeilijk mee en sleurde zichzelf met een gangetje van 60kmpu omhoog. We zijn trots op hem!

We kiezen vandaag toch maar voor een camping en we hebben er 1 gevonden met Nederlandse eigenaren, voor de prijs van 17,50 euro. Heel goedkoop voor een camping, heel duur als je alleen maar wil douchen. We gebruiken immers geen stroom of iets dergelijks. Als we aankomen snappen we ook waarom deze zo goedkoop is. De ligging is prima, maar verder hebben ze weinig aan de staanplaatsen gedaan. Het is een grote lap asfalt, en heel klein stukje gras en een gravel parkeerplaats met een groenstrook. We vragen of we op de parkeerplaats mogen staan, na het trekken van een verbaasd gezicht, zegt ze ja hoor, maar de prijs gaat niet omlaag. Geen probleem, het ging ons om het strookje groen en het niet opeen gestapelde zijn met de andere bezoekers. Het was gebouw is heerlijk schoon en dat is een dik pluspunt en voor 17,50 blijf ik minimaal een half uur douchen. Als ik terug kom bij de Van is Bas McGyver aan het spelen. Van zijn hike schoenen hebben de zolen losgelaten en aangezien we morgen weer gaan hiken moeten ze gemaakt worden. Zonder lijmklemmen schakel je dan over naar plan B en C. Spanbanden en tiewraps moeten de klus klaren. Nu maar hopen dat het werkt anders moet hij de hike op nikes doen. Hij had nog een klusje, ik rook namelijk gas bij het water koken. We sluiten na elk gebruik van het fornuis de gasfles, dus er kon niks gebeuren, maar toch moest hij er ff naar kijken. Het bleek dat de slangklem van de gas slang los zat bij het fornuis. Het probleem is weer opgelost.

Tegen de klok van 22.00uur valt het ons op dat we nog helemaal niet gegeten hebben vanavond. Echt honger hebben we nog steeds niet en dat geeft wel aan hoe groot het portie van de Fish & Chips was. Als we in de Van gaan zitten, zetten we wat blokjes kaas en metworst op tafel en dat is genoeg. Ik ga mijn verhaal schrijven en Bas kijkt een film.

Lis

Dag 8 Haugsvaer - Faleide

Half 9 wakker. Mooie tijd om eruit te gaan. Het miezert maar we kunnen overdekt en dus droog aan de picknicktafel zitten. Het miezeren is van korte duur. Als ik het toiletgebouw uitkom, stort de regen met bakken tegelijk naar beneden. Daar ga ik dus echt niet doorheen hè. Bas zit nog steeds bij de picknicktafel en roept dat mijn koffie koud wordt. Verdorie, dat wordt een sprintje trekken. Al snel gaat het ook nog flink waaien en nu staan we er echt niet meer droog. We vluchten de Van in en blijven de komende twee uur binnen zitten. Het weer is gewoon echt te slecht. Als het dan eindelijk bijtrekt gaan we storten, tanken en de weg op.

Overal zie je laaghangende mistbanken tussen de bergen en in de dorpen. Het is echt een mysterieus gezicht. Soms trekken ze net zo snel weer op als ze verschijnen. Dan ga ik de camera pakken en is het alweer bijna weg.

We hebben al door heel wat fjorden gereden en de een is nog mooier dan de ander. Heel soms denk ik even, ja nu weet ik het wel maar direct daarna is het weer net zo schitterend. Het weer blijft met vlagen slecht. We hebben er eigenlijk niet zo heel veel last van. De meeste regen valt tijdens het rijden. De temperatuur is prima en varieert tussen de 15 en 20 graden, afhankelijk van hoe hoog we rijden en of we zon vangen over de bergen.

We stoppen om een late lunch te nuttigen bij het dorpje Førde dat in het Sunnfjord district ligt met een 90mtr hoge waterval met de naam Huldefosse. Nog voordat we er waren zagen we hem al in de bergen. Als we genoten hebben van een gebakken eitje, wandelen we er naar toe. Tot onze verbazing kunnen we er helemaal naar toe lopen. Je zou er zelfs onder kunnen gaan staan als je dat zou willen. Alhoewel, het water dendert wel met een enorme kracht naar beneden. Als het lekker warm geweest zou zijn, dan zou ik een poging wagen. Het bos dat er tegenover ligt krijgt zoveel water dat de grond geen zand is maar volledig is bedekt met een dikke zachte laag mos. Bas vindt het net een elfen bos.

We rijden in het oosten van het Nordfjord district hoog door de bergen en het is een van de mooiste fjorden die we tot nu toe zagen. Alles is echt bizar groen. Van licht groen, donker groen tot knal groen en soms zelfs gif groen. Af en toe als ik een foto maak en zie hoe groen het is op de foto, kijk ik voor de zekerheid nog even om me heen of het wel echt zo is. En ja, dat is dus echt zo. Dit komt natuurlijk doordat alles zo vreselijk veel water krijgt. Niet alleen smeltwater maar ook regen en zon. Tja wat wil de natuur nou nog meer. De Notdfjord mondt uit in kleinere fjorden en ze zijn allemaal even schitterend. Het water is helder blauw doordat het smeltwater is van de Kjendalsbreen (breen =gletsjers) in de buurt.

In het dorpje Olden koop ik bij een outdoor Outlet store toch maar een outdoor broek. Ik vond het niet nodig maar ik zie bij Bas toch voordelen die ik ook wel hebben. Olden is omringd door de hoge bergen en ik vind maar rond kijken. Ook hier hangen de wolken laag en kijken het mistbanken. Wat we ook zien is een massa camping. Zij aan zij met hooguit 2 meter tussen elkaar staan er tientallen caravans en campers op een rijtje. Wat prijzen wij ons gelukkig dat we zelfvoorzienend zijn en kunnen wild kamperen. Het enige dat we mislopen is een fatsoenlijke douche en aanspraak.

De omgeving is zo mooi dat we niet meer willen verder rijden en tegen half 6 richting een plek in de buurt van Faleide via de app gaan zoeken. Weer lukt het ons om een heerlijke plaats met schitterend uitzicht te vinden. Bas bbqed ons avond eten, ik sta met de pootjes in het water, we genieten van de zon (die is er zeker met tussenpozen 45 minuten geweest) Bas gaat vissen en ik was af in het meer. We krijgen gezelschap van een andere camper en tot een uur of 10 zitten we gezellig te kletsen. Dus toch nog aanspraak gehad. Heb ik me voor onze trip suf zien naaien om hor gordijnen te maken voor de zijdeur en achterdeuren, hebben we hier nog geen mug kunnen ontdekken. Wel zo fijn! Helaas mogen we hier geen kampvuurtje bouwen dus tegen een uur of 11 gaan we naar binnen omdat het te fris wordt. Het plan is om niet te laat naar bed te gaan want Bas wil morgen vroeg vissen. Of het lukt is een tweede.

Lis

Dag 7 Røldal - Haugsvaer

Om kwart over 6 staan we buiten samen met buurman Dennie. We drinken koffie terwijl we het dal in kijken en getuige zijn van het optrekken van de mistbanken op het water. Het is net of moeder natuur op deze manier haar kado laat zien door het prachtige dal te ontsluieren. De zon probeert door de wolken te breken, maar verder dan 2 stralen komt het niet alvorens het wolkendek weer dicht trekt. De schapen liggen nog steeds te slapen op de weg. We hebben weer heerlijk geslapen vannacht. Buiten werd het laat in de avond guur en winderig, maar binnen loeide de kachel en was het heerlijk warm. Als een blok vielen we in slaap na een dag met zoveel fysieke inspanning en mentale hoogtepunten. Om 10 voor 8 zwaaien we Dennie gedag en gaan we rijden. Zo bijzonder om het dal nog geen 10 minuten eerder van bovenaf te bewonderen en dan nu er weer doorheen te rijden en al dat moois van dichtbij te zien. Er wordt getankt, ontbeten en we kiezen de route voor vandaag. We gaan weer door Odda en worden direct weer getrakteerd op spectaculaire watervallen. We stoppen even bij Låtefossen waterval. Het is een tweeling waterval dat ten zuiden van Odda ligt met smeltwater vanuit het Lotevatnet. Met veel geweld stort het water 165 meter omlaag  en stroomt het gezamenlijk onder de brug door in de rivier de Grønsdalslona. Het is een prachtig gezicht en het is niet geheel onverstandig om even een jasje aan te trekken anders is het lastig om droog te blijven. 

Odda zelf ziet eruit als een industrie dorp. Niet zo lieflijk en mooi als de andere dorpen. 

Bij Ullensvang drinken we koffie met danish pastry erbij op een super picknick plaatsje. We bekijken op de kaart welke kant we op willen. We weten het eigenlijk niet zo goed. We besluiten om richting Bergen te rijden maar zijn er eigenlijk nog niet zo zeker van of we daar heen willen. Bergen is enorm toeristisch en van andere vakantiegangers hadden we al gehoord dat het er super druk is en het lastig is om je aan de covid regels te houden. We denken er nog ff over na. 

Het eerste gedeelte van de route is prachtig. Aan de ene kant van het meer staan hoge bergen met watervallen en paar huizen. Aan de andere kant, waar wij rijden, staan veel huizen met enorme glooiende kersengaarden en appelgaarden tegen de berg op. Langs de kant van de weg staan overal stalletjes waar ze bakjes met fruit en flessen met sap verkopen. We zoeken een stalletje voor kersen maar steeds zijn ze leeg verkocht. We eindigen met vers geplukte frambozen. De stalletjes zijn onbemand, je stopt geld in het potje en klaar. Heerlijk. De route zelf is, zoals alles hier, prachtig. Als de weg te smal is krijg je een stoplicht dat voor 5 minuten op rood gaat zodat de andere kant kan rijden. Vooral met onervaren camperchauffeurs met van die gehuurde bakbeesten is het spannend. Sommigen rijden al met geplakte buitenspiegels. Net als de dagen hiervoor krijgen we ook weer de nodige tunnels voorgeschoteld. Wat nieuw was voor ons is een tunnel met een complete rotonde in het midden. Mijn ogen worden moe van de tunnels. Licht, donker, licht en weer donker, ze worden er zwaar van. Wat ook niet helpt is dat ik al 2 dagen niet meer dan 5 uur per nacht heb gehad. 

Een tijdje later zijn we de tunnels zat en willen we ff chillen en op de app vinden we een leuk plekje langs een prachtige route. Wat er niet bij stond was dat het een bergpas was met een paar beste versmallingen en flink bergopwaarts. Wij passen prima, maar met een tegenligger is het passen en meten en soms is er gebrek aan geduld. Als we hoog in de bergen zijn zien we grote vis kwekerijen in het water liggen. We zouden er graag een kijkje nemen maar kunnen niet uitvinden hoe we daar moeten komen. Ook op Google is er niks over te vinden. Jammer. Het plekje is mooi met uitzicht op het dal en water. Maar omdat we aan zo een smalle hoge bergpas staan, kan je verder niks. Niet wandelen, geen dorpje bezoeken, gewoon niks. Na twee en half uur gestaan te hebben slaat de verveling al toe. We hebben heerlijk gezeten hoor, lekker gechilled, klein tukje gedaan, zitten lezen en genieten van het uitzicht. Weer hebben we het over bergen. Twijfel over wel of niet bezoeken. We rijden gewoon door en zien wel wat het wordt. Komt eigenlijk ook wel goed uit want we hebben mega spierpijn. Dwz ik heb echt moeite met lopen vanwege pijnlijke kuiten, ze zijn knoerthard en staan enorm strak. Beide hebben we ook spierpijn in onze bovenbenen. Dus in een actieve dag hebben we sowieso geen zin. Op het moment dat we dat beslissen, rijdt er een stadsbus voorbij. Als je daar achter rijdt laat iedereen je voor en gaat iedereen aan de kant. We springen in de Van en gaan er snel achteraan. We hebben gelijk het rijdt supertof nu over die smalle bergpas omdat alle auto's wijken voor de bus. Het scheelt de helft van de tijd. Slim van ons. 

We hebben zin in snoep tijdens het rijden. Dit hebben we niet mee genomen en dus kopen we het hier. We schrikken ons kapot van de prijzen, een simpele snicker kost 2 euro 70. Kijk daarom hebben die noren een beter figuur dan ik. Toch laten we ons niet ontmoedigen, het is tenslotte vakantie. We scheppen snoep en nemen ieder wat te drinken erbij. Bij de kassa rekenen we 39 euro af. Katjing!!

Op de app is er geen enkel mooi plekje in de buurt van Bergen te vinden, zelfs de campings zijn spuuglelijk en we willen er niet staan. Het haalt onze twijfel weg en we slaan Bergen gewoon over. We komen hier nog wel terug in een andere vakantie. We rijden door tot we geen zin meer hebben en dat is tegen 19 uur. Aan de kant van de weg doemt een groot tankstation op met prachtige faciliteiten. Je kan er slapen, picknicken, schone wc's, stort voor campers, supermarkt, klein café /restaurant, kapper, omringd met bergen en water als uitzicht. We doen het en gaan er staan. Bas bbqed de ossehaas puntjes en tournedo's, erbij hebben we heerlijke broccoli salade. Inmiddels staan er 5 campers op een rij. We zitten prinsheerlijk de rest van de avond aan de picknicktafel, de wind is gaan liggen en de temp is een aangename 18 graden. Met de wetenschap dat heel Nederland zit te puffen van de hitte, zijn wij blij dat we dat missen.

Lis

Dag 6 Preikestolen - Røldal

De wekker gaat om half 6. Oh balen zeg, ik lag zo lekker. Maar hè, het is voor een goed doel. Het is droog en er is zicht en dus gaan we de hike naar Preikestolen maken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me een beetje zorgen maak of ik dit wel kan. Ik heb zelfs nog geprobeerd om Bas over te halen om met een boot door de Lyse fjord te varen. Dan kom je ook bij Preikestolen maar dan zie je deze van af de onderkant. Maar Bas wilde liever hiken.

Preikestolen is maar 4km ver vanaf de camping. We parkeren daar en gaan aan de wandel. Wandel? Dit is geen wandeling hoor. Dit is een fucking klim en klauter partij. De afgelopen 2 jaar hebben sherpa's uit Nepal hard gewerkt om het pad naar boven te verbeteren. Hadden die gasten niet gewoon een lift kunnen uithakken? Binnen 5 minuten bonkt mijn hart zowat mijn borstkas uit. Na 10 gaat mijn soft shell jas uit, na 12 minuten mijn trui en als het kon trok ik mijn velletje ook nog uit. Ik sta te hijgen en te puffen, heb een rood hoofd, beslagen bril en verzuurde benen. Sjezus nu al? En dan moeten we nog steeds 4km!!! De route is geen bospad of wandelpad, het is een opeenstapeling van rotsblokken, keien en stenen. Her en der watervalletjes, beekjes en modder. Alles omringd door rotsen, bomen, mos, varens en planten met tussendoor uitzicht op Lyse fjord. Het is klimmen, klauteren en springen. De rotsblokken zijn veelal net te hoog voor mij. Om erop te komen moet alle kracht vanuit mijn bovenbenen komen. Maar omdat alles steil omhoog loopt gebruik je daar je kuiten weer bij. Bas en ik lopen inmiddels niet meer samen. Ieder moet zijn eigen tempo lopen. Ik zet door en na een tijdje is de verzuring gelukkig weg. Dat scheelt enorm. Met een klauter partij strak omhoog moet ik toch echt steeds ff bij komen omdat mijn bovenbenen zo moe zijn. Maar ik blijf doorzetten en geef niet op. Het is met recht de zwaarste fysieke inspanning die ik ooit gedaan heb. Eenmaal boven de grote beloning!

De Preikestolen of Prekestolen is een klif, die 604 meter boven de Lysefjord uitsteekt. Het is een toeristische bezienswaardigheid in het westen van Noorwegen en biedt een uitzicht over fjorden en bergen. Wauw wat een hoogte en wat een spectaculair uitzicht en wat ben ik moe! Omdat we zo vroeg gestart zijn (6.25 uur gestart - top bereikt om 8.50 uur) is het nog lekker rustig en kunnen we foto's schieten zonder toeristen erop. Nadat Bas en ik samen genoten hebben, wil ik met Joey facetimen. Ik ben zo trots dat ik het gehaald heb en in woorden kan ik hem nooit uitleggen hoe prachtig dit is. Omdat ik ook niet weet hoe ik dit moois ga beschrijven in het blog, besluit om live te gaan op fb. Dit wil ik heel graag nog eens terug zien in de herinneringen. Onderweg had iemand me verteld dat de terugweg makkelijker zou zijn en daar verheug ik me op. Ja inderdaad naar beneden gaan is makkelijker, maar wel alleen voor je bovenbenen. Ik krijg meer pijn dan op de heen weg. Ik had al een achillespees blessure in NL en daar krijg ik nu last van. Pijn in de voetzolen, knieën, dijen en bilspieren. Bas loopt wederom in zijn eigen tempo. Mijn benen zijn zo vreselijk moe dat ze trillen en daardoor sta en loop ik ineens erg onstabiel. Ik glij steeds weg, wankel en door de vermoeidheid til ik mijn voeten niet meer hoog genoeg op wat een paar keer bijna in een valpartij resulteert. 500mtr voordat we beneden zijn begint de zon ook nog te schijnen, bah nog heter. Bas staat me daar op te wachten. Samen lopen we de laatste meters. Eenmaal bij de Van is het snel de schoenen uittrekken, zitten en afkoelen! Na het uitblazen, frissen we ons op en trekken zweetloze schone kleren aan. De terugtocht duurde uiteindelijk van 09.17 tot 11.41 uur

Als we weg rijden krijg ik ineens een hoofdpijn die erg snel zijn intrede doet. Nu kan dat niet door vocht tekort komen want ik heb echt veel water gedronken. Ik vermoed dus cafeïne. We besluiten nog even te stoppen bij de camping waar we vannacht gestaan hebben en zetten en bakkie. Inmiddels zijn er twee campers naast ons komen staan en beide zijn ze Nederlands. We kletsen even lekker bij en wisselen tips uit. Wij over Preikestolen, zij over de route. Als de koffie op is, is het inmiddels bijna 1 uur en gaan we rijden.

Via de gratis ferry komen we op weg 13 en dat is de toeristische route. Het is weer slingeren geblazen en vooral veel schakelen.

Bij Sand in de buurt zien we voor het eerst sneeuw op de toppen van de bergen liggen. Ik vind het mooi.

We krijgen we tunnel na tunnel voorgeschoteld en we menen er uiteindelijk een stuk of 20 gehad te heen. Je wordt er redelijk gaar van ondanks dat het uitzicht tussen de tunnels schitterend is. Bij Odda lijkt het wel de weg van de watervallen te zijn. De ene na de andere schitterende waterval langs de kant. Zo uit de rots wand kletterend op de weg waardoor de zijkant van de Van ineens een wasbeurt krijgt. We willen niet meer rijden, gaan boodschappen doen bij een mini supermarkt met maxi prijzen (flesje afwasmiddel 3 euro 40) en zoeken een plekkie op vlak voor een grote waterval. Het is weer een super mooi plaatje, maar de waterval maakt een enorme herrie. Weet kunnen elkaar bijna niet verstaan. Zal Bas best prettig gevonden hebben, maar ik niet. En we rijden weer door. Het plekje dat we daarna zien slaat alles. Hoog in de bergen tussen de sneeuwtoppen met loslopende schapen inclusief een rammelende bel om hun nek, met uitzicht in een dal op een meer en een dorpje. Hier blijven we voor de nacht. We spelen nog even in de sneeuw en gaan dan bbqen. In de avond rijdt er een motor langs, draait weer om en komt naar ons toe. Bulgaar Dennie die al 12 jaar in Nederland woont wordt voor deze avond onze buurman. Grappig feitje is dat hij in Oosterbeek in Arnhem gewoond heeft. De rest van de avond hangen we kapot in de Van. Bij elke beweging geef ik een kik. Alles doet nog steeds pijn en niet alleen bij mij. Midden op de weg liggen de schapen te slapen, ik hoop maar dat weet geen auto aankomt vannacht. In het dal ligt er weer een dikke sluier van mist over het water terwijl in de verte de lampjes van het dorpje twinkelen.

Op naar morgen.

Lis

Dag 5 Gjesdal - Preikestolen Jørpeland

Half 9 worden we beide wakker. We hebben heerlijk geslapen met het enorme gekletter van de regen op ons dak. De wind was pittig en schommelde ons zachtjes heen en weer in slaap. In de Kia en caravan slapen ze nog. Is nog niet eerder voor gekomen dat wij als eerste wakker werden. Het is nog steeds rot weer. Alles is grijs, grauw en nat. Het regent net niet hard genoeg om mijn haar te wassen. Even geen idyllisch plaatje schieten bij de koffie. In plaats daarvan is het dweilen als je van buiten naar binnen komt. We hebben de Van goed geïsoleerd want we hebben nog niet één keer condensvorming gehad. De temp binnen is echt aangenaam. Ik maak koffie, ruim wat op en binnen een half uur vertrekken we richting Stavanger.

In Stavanger bezoeken we eerst het touristcenter. We parkeren de Van en checken de parkeerautomaat. Echt snappen doen we het niet maar Bas denkt dat ie betaald heeft maar kan niet uitvinden voor hoelang. We trekken een plan en gaan stad Stavangen in. Het is een super mooi stadje met een haven. De houten woon huizen zijn bijna allemaal wit maar de winkels in het centrum hebben veel kleuren. Het regent nog steeds en dat maakt het net ff allemaal wat minder fotogeniek. Jammer! We blijven niet al te lang rondstruinen want we hebben helemaal geen zin om te shoppen ofzo. Ik ga nog ff pinnen zodat we de camping kunnen betalen. Als we op de parkeerplaats terug komen blijkt dat we een bekeuring hebben. Hoe dan? De bekeuring blijken we al binnen 10 min dat we er stonden, gehad te hebben. Via een qr code krijg je foto's te zien van je voertuig en we staan er gekleurd op. We betalen direct online 55 euro.

We gaan tegen het middaguur op weg naar Jörpenland en pakken een camping. Om er te komen moet je door tunnels rijden. Gisteren hebben we er wel 13 gehad, vandaag 3 waarvan de langste 15km was. In deze tunnel hadden ze halverwege een reconstructie van daglicht gemaakt zodat je alerter blijft onder het rijden. De camping ligt bij Preikestolen. Preikestolen (vertaling is preekstoel) is een rots plateau dat 640 meter boven de Lysefjord uit komt. De hike is 8km en duurt heen en terug zo een 4/5 uur. De hike zelf is geen probleem, maar op dit moment regent het en is het uitzicht in de verte nihil tot niks. Alles is grijs en grauw en daar wil ik geen 8km voor gaan lopen. We denken er nog over na en beslissen later wel. De camping is prima. Niet zo charmant als in het wild staan natuurlijk, maar hij is wel mooi. Het blijft af en aan regenen. Bas wil niet de grote tarp op zetten maar zet een zeil op. Het voldoet en we kunnen prima droog buiten zitten. Op het moment dat we willen gaan wandelen gaat het nog harder regenen. Ipv daarvan blijven we lekker voor de Van hangen. Bas begint met voorbereidingen voor het eten en zet het mes in de anderhalve kilo ossehaas. Ik piel wat op mijn telefoon en kijk naar de nieuwe campinggasten en hoe ze aan het klooien zijn in de regen om mini tentjes op te zetten. Leedvermaak bij uitstek! Hierna ga ik ff lekker op bed liggen en Bas gaat uitgebreid douchen. Douchen! Ja eindelijk kan het! We gaan onszelf helemaal te buiten aan verwennerij, schone sokken, schone onderbroek, haren wassen, scheren en föhnen! Oké, de eerste twee doen we natuurlijk elke dag maar het stond wel leuk in het rijtje. We voelen ons weer helemaal fris en fruitig. Hierna maken we een korte wandeling en dan regent het weer. Mijn in model gefohnde haren was van korte duur. What ever.

Bas bbqed de tournedos en gooit er ook halve uien op. De boodschappen zijn na vijf dagen bijna op en we hebben nog niet de moeite genomen om een supermarkt te bezoeken. En we komen niet van de honger om want we hebben nog genoeg, alleen geen groente en aardappels. Het eten smaakt ook in de regen onder een zeil erg lekker. Als ik wil afwassen staat er een rij in de regen te bibberen om het afwashok in te kunnen. Serieus, waarom zou je in de rij gaan staan, wat is er mis met straks afwassen?!? We snappen helemaal niks van dat kudde gedrag. Hoe dan ook, ook dit zorgt weer voor leedvermaak. Ik zet de afwas terug en we gaan samen een ijsje eten.

Tegen de klok van 10 ruimen we alles op en zetten we alles klaar voor morgen. We zetten de wekker op half 6 omdat we toch die hike willen gaan doen. We smeren broodjes, zetten flesjes drinken koud en de koffie al klaar. Alles hangt af van het weer morgenochtend.

Internet is ruk nu, dus het blog komt morgen wel. Tegen de klok van 23 uur kan we naar bed.

Liefs Lis

Dag 4 Birkenes - Gjesdal

5 over tien worden we wakker en 10 minuten later zitten we aan de koffie op een bankje bij het meer in de zon. We zijn wel eens slechter wakker geworden zeg maar. We maken een korte hike door het bos langs het meer. Het is een beste klim. We rusten wat aan de waterkant terwijl we met stenen scheren in het water. Her en der zien we mierenhopen van wel een meter hoog en een meter breed. Ook zien we grote pootafdrukken on de grond. Als ik aan Bas vraag van welk dier ze kunnen zijn, zegt hij doodleuk beren. Beren?!? Dat will ik even zeker weten en ga ik straks googlen. Na de hike gaan we een stukje rijden en zoeken een centrum op. Ik hoop ergens een buiten douche te kunnen kopen. Mis het wassen van mijn haar. Natuurlijk kunnen we daarvoor op een camping gaan staan maar we vinden het wildkamperen veel te leuk dus als dat te voorkomen is dan graag. De terugweg uit de middle of know where lijkt met daglicht ineens helemaal niet spannend meer.

In Vennesla vinden we een sportwinkel maar die heeft niet wat we willen. Als we geen douche kunnen scoren is biologische shampoo ook nog wat. Dan gaan we wel in een meer staan. We rijden weer verder. Bij de volgende kampeer winkel is het uitverkocht. We zijn er voor vandaag weer ff klaar mee en gaan op zoek naar een mooi plekje om te ontbijten/lunchen. Het wordt gewoon een plekje langs de weg maar wel met uitzicht over het water. 

Ik denk dat ik Noorwegen nu al mooier vind dan Zweden. Het is hier net allemaal wat ruiger. Meer rots en bos en akkers hebben we nog helemaal niet gezien. De taal is niet te snappen en niet iedereen kent Engels. Maar ach, met handen en voeten kom je een eind.

Er is hier zoveel moois dat ik foto's blijf maken en realiseer me dat ze straks allemaal op elkaar gaan lijken en dan gaat het misschien vervelen. Meteen gooi ik maar een selectie weg. Het landschap is groen! Bossen, dennenbomen, sparren en langs de kant van de wegen veel wilde bloemen in mooie kleuren. In veel meren drijven waterlelies. De huisjes in bosrijk gebied zijn voornamelijk roodbruin met witte kozijnen en van hout. In de dorpjes veel witte houten huisjes. In de stad gewoon stenen huizen. De wegen zijn goed geasfalteerd. De rotswanden langs de wegen zijn vaak erg stijl. Her en der zie je ze glimmen omdat er dan water uitloopt. We rijden op dit moment een prachtige route maar hij slingert enorm. Mijn maag vind het niet altijd grappig. Het rijdt ook erg traag. Overigens heb ik het van de beren gegoogled maar de kans is heel klein dat we er één tegenkomen. Met het oog op wildkamperen vind ik dat helemaal niet erg.

Kilometers hebben we inmiddels 40,50 en 60 kmpu gereden. We zijn er gaar van. Prachtig om te zien, maar op deze manier komen we niet echt ver in Noorwegen. Dat gaan we morgen in elk geval anders doen. Wauw. We hebben zojuist het eerste wildlife gespot. Er strak een eekhoorn de weg over. Grappig. En weer door met de slingerweg. We zitten dan weer hoog in de bergen met oren die ploppen en de ramen dicht omdat het zo fris is en dan weer laag met de ramen open. Pas rond de klok van 6 zijn we weer in de bewoonde wereld. Heel fijn. Nu ff het gas erop.

We hebben geen zin meer om te rijden en ik wil graag douchen. We schieten een camping op. De sta plaats voor 1 nacht is 20 euro. Niet duur voor een camping maar wel duur voor een douche. En dan is de plek niet eens mooi. Ga ik dus niet doen. Us bin zuunig! Maar voordat we weer weg rijden wij ik eerst nog koffie. Ik gooi de kokende koffie in mijn plastic beker van de action en wat denk je? De beker begint te smelten en krimpt in elkaar. Ho wacht eens even, als ik hem nu in de houder voor in de cabine zet, dan gaat ie eindelijk passen. Zo gezegd zo gedaan. De beker is niet meer perfect van model maar past nu wel goed. We gaan de weg weer op.

We vinden een stukje verderop weer een leuk plekje. Het is wederom direct aan het water. Picknicktafels, mooi uitzicht, steigertje en als hoogtepunt een schone wc met alles erop en eraan. Behalve een douche. Dat is nou jammer. Bas gaat koken, jammer dat de ossehaas nog bevroren is. Als je heel positief wil denken nu, dan is het wel dat de nog steeds bevroren ossehaas een teken is dat onze koelkast prima koelt. We eten toch nog buiten, zij het met de jas aan. Echt lang volhouden doe ik het echter niet, want door het rillen van de kou valt het eten van mijn vork. Lekker naar binnen en de verwarming aan. We hebben Franse overburen en de buurman wil gaan vissen, we wensen hem succes en dat zal hij nodig hebben met dit weer. 20 minuten later is hij terug. Mr en Ms McGyver blijven ook slapen en dat doen ze in een Kia. Hoe? Geen idee. Mr McGyver poest ff zijn tanden met water uit het meer een Ms McGyver gaat hout sprokkelen. Hierna zitten ze gezellig te rillen bij het kleine schamele vuurtje. Ze hebben een koekenpan gevonden en we vragen ons af hoe ze gaan koken. Wij kijken geamuseerd toe tot we de gordijnen dicht doen omdat het donkerder wordt en zij dan inkijk bij ons hebben. Dat kan natuurlijk niet. Aan de andere kant van ons gaat een caravan staan waar we geen last van hebben.

Aan het einde van de avond gaat het flink regenen en waait het hard. De Van wiebelt er van. We teuten beide op onze telefoons terwijl de regen op het dak tikt. Ik denk ineens aan Mr en Ms McGyver. En dat denken is alweer voorbij.

Blog uppen en lekker naar bed. 

Waarschijnlijk tot morgen. Lis